Καλλιεργητικές Απαιτήσεις

Το βαμβάκι απαιτεί εδάφη μέσης συστάσεως, βαθιά με καλή Υδατοικανότητα, με οργανική ύλη όχι πάνω από 3% και pH 6,0 – 7,5 με ελεύθερο ανθρακικό ασβέστιο όχι μεγαλύτερο του 10%. Τόσο στα πολύ όξινα όσο και στα πολύ αλκαλικά εδάφη προκύπτουν προβλήματα ειδικότερα στα αλκαλικά από τη δέσμευση του Φωσφόρου.

Αποδίδει καλύτερα στα μέσης σύστασης (αμμώδη, πηλοαμμώδη).  Το ιδανικό pH για την ανάπτυξη της τομάτας κυμαίνεται μεταξύ 5,8 – 7,0. Όσον αφορά την αλατότητα του εδάφους παρουσιάζει σχετική αντοχή.

Ενδεικτική Βασική Λίπανση / Συνιστώμενες ποσότητες Αζώτου Φωσφόρου Καλίου :

80 Kg/στρ. 16- 20 – 0 ή 100 Kg/στρ. 11 -15 -15.

Άλλα στοιχεία:

Συνίσταται η προσθήκη 4 kg/στρ. (MgO) θειικό καλιομαγνήσιο ή 4,8 kg/στρ. (MgO) θειικό μαγνήσιο 30 kg/στρ.

Ευδοκιμεί σε ευρεία ποικιλία εδαφών, από τα αμμοπηλώδη μέχρι τα αργιλοαμμώδη. Προτιμά όμως τα ελαφρά, γόνιμα, βαθιά και καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη. Θεωρείται ανθεκτική στα ασβεστώδη αλλά αντίθετα είναι ευαίσθητη στην αλατότητα του εδάφους και του νερού της άρδευσης. Κατάλληλο pH για την καλλιέργεια θεωρείται μεταξύ 6,0 και 7,3.

Νεαρά δένδρα:

Κατά τη χρονιά της φύτευσης συνίσταται 30 – 80 γρ./δένδρο λίπασμα τύπου 15 – 30 –  15 το μήνα Μάιο με Ιούνιο για κάθε δεύτερο πότισμα και με συνολική ποσότητα μέχρι 150 γρ./δένδρο/έτος. Το δεύτερο έτος εφαρμόζεται λίπανση κατά δόσεις με 250 γρ./δενδρύλλιο φωσφορικής αμμωνίας. Εφόσον τα δένδρα αρδεύονται αυξάνουμε τις δόσεις του λιπάσματος κατά 250 μέχρι 500 γραμμάρια για κάθε δένδρο.

Παραγωγικά δένδρα:

Οι εφαρμογή λιπάνσεων με φώσφορο & κάλιο γίνονται Νοέμβριο – Δεκέμβριο. Όσον αφορά το άζωτο μπορεί να χορηγηθεί τέλος χειμώνα ( 4 εβδομάδες πριν την άνθηση σε αμμωνιακή μορφή ή 2 εβδομάδες πριν την άνθηση σε νιτρική μορφή. Ενδείκνυται μία ακόμα εφαρμογή το φθινόπωρο μετά τη συγκομιδή.

(Ν) Αζωτο : 1 μονάδα/δένδρο/έτος

(P) Φώσφορος : < 0,5 μονάδα/δένδρο/έτος

(Κ) Κάλιο : Εφόσον παρατηρηθεί έλλειψη 7 – 10 kg θειϊκού καλίου/δένδρο.

Η ελιά αναπτύσσεται σε όλα τα εδάφη. Αποδίδει όμως καλύτερα σε
σχετικά γόνιμα εδάφη που συγκρατούν αρκετή υγρασία. Εδάφη που
«νεροκρατούν» κάνουν το δέντρο να «υποφέρει». Προτιμά pH 7 – 8 ,
αντέχει όμως και στα ελαφρά όξινα εδάφη. Παρουσιάζει αντοχή στην
αλατότητα του εδάφους και σε υψηλή περιεκτικότητα ανταλλάξιμου
νατρίου.

Χρόνος Εφαρμογής:

Οι φωσφοροκαλιούχες λιπάνσεις γίνονται το φθινόπωρο ή αμέσως μετά τη συγκομιδή του καρπού. Η αζωτούχος λίπανση σε ξηρικούς ελαιώνες λαμβάνει χώρα την περίοδο Δεκεμβρίου – Φεβρουαρίου, ειδικότερα στην Ανατολική Ελλάδα και σε περιοχές που παρατηρούνται λίγες βροχοπτώσεις εφαρμόζεται στην αρχή της περιόδου αυτής ενώ στη Δυτική Ελλάδα στο τέλος. Σε ποτιστικούς ελαιώνες το άζωτο ,μπορεί να χορηγηθεί σε τρείς δόσεις

1 φορά το Δεκέμβριο – Φεβρουάριο ως βασικό λίπασμα

2 άλλες φορές αργότερα σε νιτρική μορφή.

Τα εσπεριδοειδή μπορούν να αναπτυχθούν σε εδάφη από πολύ ελαφρά μέχρι πολύ βαριά. Προτιμούν όμως εδάφη μέσης μηχανικής σύστασης, βαθιά & με επαρκή υγρασία. Αποτελούν φυτά με ευαισθησία στον ασβέστη. Ιδανικό pH για την καλλιέργειά τους θεωρείται μεταξύ 6 – 7,5. Αποτελούν καλλιέργειες ευαίσθητες στην αλατότητα του εδάφους και του νερού άρδευσης. Για την καλλιέργειά τους η ηλεκτρική αγωγιμότητα του εδάφους θα πρέπει να είναι μικρότερη των 4ms/cm.

Πριν την εγκατάσταση των δένδρων:

Συστήνεται η προσθήκη 3 – 4 τόνων χωνεμένης κοπριάς στο στρέμμα, εφόσον το έδαφος περιέχει λιγότερο από 2% σε οργανική ουσία, καθώς και η ενσωμάτωση 20 – 30 μονάδων φωσφόρου και 40 – 60 μονάδων καλίου / στρέμμα.

Νεαρά δένδρα:

Μία ενδεικτική λίπανση κατά τα πρώτα χρόνια
μετά την εγκατάσταση των δένδρων παρουσιάζεται παρακάτω:

Resident Artists